Euskaraz abesten dute Etiopiako haurrek

Euskarak mugak gainditu ditu eta Etiopiako haurrek, euskaraz abesten badakitela erakutsi digute. Takolo, Pirritx eta Porrotxen "xu xu xuabe" abestia hartuz, erakustaldi bikaina eskaini dute. Irribarrea ahotik kendu gabe, bizi poza gauza gutxirekin lortzen dela transmititu dute.

Angel Olaran aitak, urte asko daramatza Etiopian bertako eskoletan laguntzen. Ekimen honen bitartez, Etiopia-Utopia fundazioa sortu da Etiopiako Wukro herrialdean bizi kalitate mailan eta garapenean hazteko. Misiolari hernaniarrak, hainbat proiektutan buru belarri dihardu. Hala nola, nekazaritzako jarduna hobetzeko baliabideen inguruan, eskola berria eraikitzen, etabar.

Etiopiako haurrak bere lanaren zatirik garrantzitsuenak dira eta eurekin pasatzen duen denbora atsegina eta baliagarria da. Euskal sustraiak ahaztu gabe, Olaranek euskarazko abestiak erakusten dizkie. Haurrak oso ongi pasatzen dute abestia ikasiz eta dantzatuz.

Pirritx, Porrotx eta Marimototsek ere parte hartu dute fundazioarekin eta horrela, "Pupu eta Lore" ikuskizuna prestatu dute. Haurrei poztasuna igortzea da helbururik nagusiena. Baina Etiopiako umeek ez al dute lortu guri ere irribarrea ateratzea?
Bigarren kanta honekin gure haurtzarora igarotzen gara ...




Ekintza honek, orain dela urte bete eginiko beste bat gogoraraziko die askoei, batez ere Athletic zaleei. Hau da, Kongoko ume batzuek Athleticen ereserkia abestu zutenekoa.

Europako aireportu gehienak blokeatuta denboraldeagatik

Londresko Heathrow aireportua da arazo gehienak dituena. Hemen, Euskal Herrian ere, hainbat hegaldi bertan behera geratu dira.

Europa osoan sentitzen ari den denboraldeak, hainbat arazo sortu ditu Europako aireportu nagusienetan. Horrela, Londreseko Heathrow aireportua ia itxirik mantentzen da atzotik.Izan ere, soilik zazpi hegazkin aireratu dira eta aldiz, ez du inork lur hartu.
Gainerako lekuetan ere egoera ez da asko hobetu. Frantzian adibidez, Parisko Charles de Gaulle aireportuan hainbat atzerapen izan dira.
Alemanian, Francforten zehazki, 1.317 hegaldietatik 470 hegaldi bertan behera utziko dituztela aurreikusi dute. Holandan eta Italian ere, arazoak antzeko emaitzak utzi ditu.

Baina hotza eta elurra ez dira Europan bakarrik sentitu. Hemen ere, egoera ez da oso ona eta Loiun esaterako, 10 hegaldi bertan behera geratu dira. Hondarribiako, Gasteizko eta Iruñeako aireportuetan aldiz, normaltasuna nagusi da.
Espainiako estatuan ere, hainbat bidaiari aireportuan bertan geratu behar izan dira ehunka hegaldi bertan behera geratu baitira.

Valparaiso; zerroak, igogailuak eta koloreak

Valparaiso, Txileko kostaldean kokatzen den hiria da; ozeano bareak ukitzen du bere portu garrantzitsua, hain zuzen ere. Santiagotik 120 kilometrotara aurkitzen da, autobusez ordu t´erdiko bidaia egitenez iristen gara kaleko artez jositako hiri berezi honetara.

Valparaison 300.000 biztanletik gora bizi dira eta gehienbat turismotik ateratzen dute bizitzeko beharrezkoa. Hiri berezia da, pintoreskoa, atsegina eta informala. Alde batetik, zerroez (mendiez) inguratuta dago eta bestaldetik, Txileko porturik nagusiena du. Merkataritzako puntu garrantzitsua da eta bertako armadak ere han kokatzen ditu gerrarako buke nagusienak.

Turismoak presentzia handia du hiri honetan. Valparaiso aldapan sortua da eta 15 igogailu bereziz eta koloretsuz osatuta daude hango kaleak. Hiriak osatzen dituen 42 menditxoetara bertatik igo daiteke.
Oinez ere egin daiteke ibilbidea eta horrela, kale koloretsu eta marrazkiz betetakoez gozatzeko aukera dago. Grafiti pila bat aurkitu daitezke eta horrek xarma berezi bat ematen dio anfiteatro itxura duen hiri hippi honi.

 Kulturarekin amaitzeko, gogoratu behar da bertan aurkitzen dela besteak beste Pablo Neruda poeta txiletarrak duen "La Sebastiana" etxe-museoa.

Bitxikeri moduan, "La oreja de van Gogh" taldeak bere bideoklip bat bertan grabatu zuen. Hemen Inmortal kantari dagokion klipa.

Oda a Valparaiso

VALPARAÍSO,

qué disparate
eres,
qué loco,
puerto loco,
qué cabeza
con cerros,
desgreñada,
no acabas
de peinarte,
nunca
tuviste
tiempo de vestirte,
siempre
te sorprendió
la vida,
te despertó la muerte,

                                                                                   en camisa,
                                                                                   en largos calzoncillos
                                                                                     con flecos de colores,
                                                                                desnudo
                                                                                     con un nombre
                                                                                      tatuado en la barriga,
                                                                                      y con sombrero,
                                                                                     te agarró el terremoto,
                                                                                corriste
                                                                                   enloquecido,
                                                                                    te quebraste las uñas,
                                                                                se movieron
                                                                                    las aguas y las piedras,
                                                                               las veredas,
                                                                                el mar,
                                                                                la noche,
                                                                                tú dormías
                                                                                en tierra,
                                                                               cansado
                                                                               de tus navegaciones,
                                                                             y la tierra,
                                                                             furiosa,
                                                                              levantó su oleaje
                                                                               más tempestuoso
                                                                              que el vendaval marino,
                                                                          el polvo
                                                                         te cubría
                                                                          los ojos,
                                                                           las llamas
                                                                         quemaban tus zapatos,
                                                                        las sólidas
                                                                        casas de los banqueros
                                                                        trepidaban
                                                                          como heridas ballenas,
                                                                          mientras arriba
                                                                           las casas de los pobres
                                                                         saltaban
                                                                        al vacio
                                                                       como aves
                                                                        prisioneras
                                                                       que probando las alas
                                                                       se desploman.

Pronto,

                                                                          Valparaíso,

marinero,
te olvidas
de las lágrimas,
vuelves
a colgar tus moradas,
a pintar puertas

verdes,
ventanas
amarillas,
todo
lo transformas en nave,
eres
la remendada proa
de un pequeño,
valeroso
navío.
La tempestad corona
con espuma
tus cordeles que cantan
y la luz del océano
hace temblar camisas
y banderas
en tu vacilación indestructible.

Estrella
oscura
eres
de lejos,
en la altura de la costa
resplandeces
y pronto
entregas
tu escondido fuego,
el vaivén
de tus sordos callejones,
el desenfado
de tu movimiento,
la claridad
de tu marinería.
Aquí termino, es esta
oda,
Valparaíso,
tan pequeña
como una camiseta
desvalida,
colgando
en tus ventanas harapientas
meciéndose
en el viento
del océano,
impregnándose
de todos
los dolores
de tu suelo,
recibiendo
el rocío
de los mares, el beso
del ancho mar colérico
que con toda su fuerza
golpeándose en tu piedra
no pudo
derribarte,
porque en tu pecho austral
están tatuadas
la lucha,
la esperanza,
la solidaridad
y la alegría
como anclas
que resisten
las olas de la tierra.

2.geltokia: Valparaiso

Aperitibo gisa, La Oreja de van Gogh-ek Valparaison grabatu zuen bideokliparekin uzten dizuet!

http://www.youtube.com/watch?v=Tl9UuYN-Znc

Americo (txileko kumbia modernoaren sinboloa)

Erreala Euskararekin