Euskaraz abesten dute Etiopiako haurrek

Euskarak mugak gainditu ditu eta Etiopiako haurrek, euskaraz abesten badakitela erakutsi digute. Takolo, Pirritx eta Porrotxen "xu xu xuabe" abestia hartuz, erakustaldi bikaina eskaini dute. Irribarrea ahotik kendu gabe, bizi poza gauza gutxirekin lortzen dela transmititu dute.

Angel Olaran aitak, urte asko daramatza Etiopian bertako eskoletan laguntzen. Ekimen honen bitartez, Etiopia-Utopia fundazioa sortu da Etiopiako Wukro herrialdean bizi kalitate mailan eta garapenean hazteko. Misiolari hernaniarrak, hainbat proiektutan buru belarri dihardu. Hala nola, nekazaritzako jarduna hobetzeko baliabideen inguruan, eskola berria eraikitzen, etabar.

Etiopiako haurrak bere lanaren zatirik garrantzitsuenak dira eta eurekin pasatzen duen denbora atsegina eta baliagarria da. Euskal sustraiak ahaztu gabe, Olaranek euskarazko abestiak erakusten dizkie. Haurrak oso ongi pasatzen dute abestia ikasiz eta dantzatuz.

Pirritx, Porrotx eta Marimototsek ere parte hartu dute fundazioarekin eta horrela, "Pupu eta Lore" ikuskizuna prestatu dute. Haurrei poztasuna igortzea da helbururik nagusiena. Baina Etiopiako umeek ez al dute lortu guri ere irribarrea ateratzea?
Bigarren kanta honekin gure haurtzarora igarotzen gara ...




Ekintza honek, orain dela urte bete eginiko beste bat gogoraraziko die askoei, batez ere Athletic zaleei. Hau da, Kongoko ume batzuek Athleticen ereserkia abestu zutenekoa.

Europako aireportu gehienak blokeatuta denboraldeagatik

Londresko Heathrow aireportua da arazo gehienak dituena. Hemen, Euskal Herrian ere, hainbat hegaldi bertan behera geratu dira.

Europa osoan sentitzen ari den denboraldeak, hainbat arazo sortu ditu Europako aireportu nagusienetan. Horrela, Londreseko Heathrow aireportua ia itxirik mantentzen da atzotik.Izan ere, soilik zazpi hegazkin aireratu dira eta aldiz, ez du inork lur hartu.
Gainerako lekuetan ere egoera ez da asko hobetu. Frantzian adibidez, Parisko Charles de Gaulle aireportuan hainbat atzerapen izan dira.
Alemanian, Francforten zehazki, 1.317 hegaldietatik 470 hegaldi bertan behera utziko dituztela aurreikusi dute. Holandan eta Italian ere, arazoak antzeko emaitzak utzi ditu.

Baina hotza eta elurra ez dira Europan bakarrik sentitu. Hemen ere, egoera ez da oso ona eta Loiun esaterako, 10 hegaldi bertan behera geratu dira. Hondarribiako, Gasteizko eta Iruñeako aireportuetan aldiz, normaltasuna nagusi da.
Espainiako estatuan ere, hainbat bidaiari aireportuan bertan geratu behar izan dira ehunka hegaldi bertan behera geratu baitira.

Valparaiso; zerroak, igogailuak eta koloreak

Valparaiso, Txileko kostaldean kokatzen den hiria da; ozeano bareak ukitzen du bere portu garrantzitsua, hain zuzen ere. Santiagotik 120 kilometrotara aurkitzen da, autobusez ordu t´erdiko bidaia egitenez iristen gara kaleko artez jositako hiri berezi honetara.

Valparaison 300.000 biztanletik gora bizi dira eta gehienbat turismotik ateratzen dute bizitzeko beharrezkoa. Hiri berezia da, pintoreskoa, atsegina eta informala. Alde batetik, zerroez (mendiez) inguratuta dago eta bestaldetik, Txileko porturik nagusiena du. Merkataritzako puntu garrantzitsua da eta bertako armadak ere han kokatzen ditu gerrarako buke nagusienak.

Turismoak presentzia handia du hiri honetan. Valparaiso aldapan sortua da eta 15 igogailu bereziz eta koloretsuz osatuta daude hango kaleak. Hiriak osatzen dituen 42 menditxoetara bertatik igo daiteke.
Oinez ere egin daiteke ibilbidea eta horrela, kale koloretsu eta marrazkiz betetakoez gozatzeko aukera dago. Grafiti pila bat aurkitu daitezke eta horrek xarma berezi bat ematen dio anfiteatro itxura duen hiri hippi honi.

 Kulturarekin amaitzeko, gogoratu behar da bertan aurkitzen dela besteak beste Pablo Neruda poeta txiletarrak duen "La Sebastiana" etxe-museoa.

Bitxikeri moduan, "La oreja de van Gogh" taldeak bere bideoklip bat bertan grabatu zuen. Hemen Inmortal kantari dagokion klipa.

Oda a Valparaiso

VALPARAÍSO,

qué disparate
eres,
qué loco,
puerto loco,
qué cabeza
con cerros,
desgreñada,
no acabas
de peinarte,
nunca
tuviste
tiempo de vestirte,
siempre
te sorprendió
la vida,
te despertó la muerte,

                                                                                   en camisa,
                                                                                   en largos calzoncillos
                                                                                     con flecos de colores,
                                                                                desnudo
                                                                                     con un nombre
                                                                                      tatuado en la barriga,
                                                                                      y con sombrero,
                                                                                     te agarró el terremoto,
                                                                                corriste
                                                                                   enloquecido,
                                                                                    te quebraste las uñas,
                                                                                se movieron
                                                                                    las aguas y las piedras,
                                                                               las veredas,
                                                                                el mar,
                                                                                la noche,
                                                                                tú dormías
                                                                                en tierra,
                                                                               cansado
                                                                               de tus navegaciones,
                                                                             y la tierra,
                                                                             furiosa,
                                                                              levantó su oleaje
                                                                               más tempestuoso
                                                                              que el vendaval marino,
                                                                          el polvo
                                                                         te cubría
                                                                          los ojos,
                                                                           las llamas
                                                                         quemaban tus zapatos,
                                                                        las sólidas
                                                                        casas de los banqueros
                                                                        trepidaban
                                                                          como heridas ballenas,
                                                                          mientras arriba
                                                                           las casas de los pobres
                                                                         saltaban
                                                                        al vacio
                                                                       como aves
                                                                        prisioneras
                                                                       que probando las alas
                                                                       se desploman.

Pronto,

                                                                          Valparaíso,

marinero,
te olvidas
de las lágrimas,
vuelves
a colgar tus moradas,
a pintar puertas

verdes,
ventanas
amarillas,
todo
lo transformas en nave,
eres
la remendada proa
de un pequeño,
valeroso
navío.
La tempestad corona
con espuma
tus cordeles que cantan
y la luz del océano
hace temblar camisas
y banderas
en tu vacilación indestructible.

Estrella
oscura
eres
de lejos,
en la altura de la costa
resplandeces
y pronto
entregas
tu escondido fuego,
el vaivén
de tus sordos callejones,
el desenfado
de tu movimiento,
la claridad
de tu marinería.
Aquí termino, es esta
oda,
Valparaíso,
tan pequeña
como una camiseta
desvalida,
colgando
en tus ventanas harapientas
meciéndose
en el viento
del océano,
impregnándose
de todos
los dolores
de tu suelo,
recibiendo
el rocío
de los mares, el beso
del ancho mar colérico
que con toda su fuerza
golpeándose en tu piedra
no pudo
derribarte,
porque en tu pecho austral
están tatuadas
la lucha,
la esperanza,
la solidaridad
y la alegría
como anclas
que resisten
las olas de la tierra.

2.geltokia: Valparaiso

Aperitibo gisa, La Oreja de van Gogh-ek Valparaison grabatu zuen bideokliparekin uzten dizuet!

http://www.youtube.com/watch?v=Tl9UuYN-Znc

Americo (txileko kumbia modernoaren sinboloa)

Erreala Euskararekin

klaseko afaria

Bisitatzeko toki tipikoak Santiago erdialdean

Santiagotik ezin gara aldegin bertako leku, eraikin edota monumentu ezagunenak edo tipikoenak ikusi gabe.  Gehienak, ohi bezala, hiriburuaren zentroan kokatzen dira. "Tour" honen hasiera puntua Palacio de la Monedan ekingo diogu, hau da, Txileko lehendakariaren gobernu etxea.

1) Palacio de la Moneda

Txileko lehendakariaren gobernu etxea da. Martxotik, Txileko lehendakaria  Sebastian Piñera dugu. Moneda, Santiago hiriaren erdialdean kokatzen da, Libertador Bernardo O´Higgins etorbide nagusiaren parean. Joaquin Toesca arkitektu italiarrak eraiki zuen 1786-1812 urte bitarteetan.

Pinocheten estatu kolpea eman zenean, 1973ko irailaren 11ean, Txileko ejerzituarengatik bonbardeatua izan zen.

Egun, aski ezaguna da Txileko gizartean bertako soldaduek egiten duten goardia aldaketa egunero goizeko 10etan.

2) Plaza de Armas

Gobernu etxetik gertu aurkitzen den plaza dugu. Modernitatea eta klasizismoa uztartzen dituen toki ederra. Izan ere, bertan aurkitzen dira Santiagoko katedrala, Museo Nazionala, Santiagoko Munizipalitatea eta Korreo Zentrala. Batzuk eraikin zaharrak eta historiaz beteak dira ... Baina hiriaren azken urteotako hazkundea ahaztu gabe, kuriosoa gertatzen da katedralaren aldamenean kristalez osatutako eraikin moderno baten presentzia.

3) Merkatu Zentrala

Plaza de Armasetik pare bat koadretara aurkitzen da Merkatu Zentrala. Santiagoko lekurik bisitatuenetariko bat da. Bi zati nagusietan banatzen da; alde batetik, arrain eta mariskoen salmenta egiten den merkatua eta bestetik, jatetxeen aldea.

130 urtetako historia du eraikinak. Santiagotar askoek bisitatzen duten lekua dugu (goizaldean, bai ongi gosaltzeko edota lehen erosketak egiteko) eta horretaz gain, atzerritar ia guztien derrigorrezko geltokia da arrain eta marisko goxoa dastatzeko (merkea izan ohi baita gainera). Gainera, bertan dagoen giroa ikaragarria da!!! Merkatu batetan egoten den giroa badakigu nolakoa izan ohi den ...

 4) Libertador Bernardo O´Higgins-eko etorbidea
Santiagoko etorbiderik garrantzitsuena dugu. Alameda bezala ezaguna, 10 kilometroz osatua dago. Los Pajaritosen hasten da, Santiagoko periferian, eta Plaza Baquedanon amaitzen da. Hemendik aurrera, Providencia etorbideak jarraitzen dio beste kilometro askoan. Zonalde horretatik aurrera Santiagoko auzo aberatsetara pasatzen gara.

Baina Alameda, Santiago erdialdeak osatzen duen etorbiderik garrantzisuena da. Oinez, metroan, autoan edota autobusez, ordu guztietan dago martxa; ez dago atsedena hartzeko unerik.

Ez da bereziki kale finantzarioa, baina hala ere, bankoz, dendaz eta jatetxeez beterik dago. Monumentu batzuk ere aurkitzen dira baina bereziki 2 nabarmenduko ditut. Izan ere, Santiagoko sinbolo bihurtu dira.

Lehenengoa Torre Entel deitzen dena da. Entel telekomunikazio enpresaren torrea dugu eta bertatik emititzen ditu seinaleak. 127,35 metro neurtzen ditu eta oso tipikoa da edozein turistari ikustea "antenatxo" honi argazki bat ateratzen.

Bigarrena, Isla de Pascuatik ekarritako Moai bat dugu. Isla de Pascua, polinesian aurkitzen dugun irla bat da baina administrazioki Txileko lurraldeetan sartzen da. Bertako biztanleak Rapa Nui bezala definitzen dute euren taldea eta asko ez dira txiletarrak sentitzen. Irla majikoa da eta Santiagon dagoen bezalako moaiak aurkitzen dira bertan, oraindik azterketa antropologiko askoko eskultura bereziak!

Euskal sustraiak Santiagon

Cerro San Cristobal-era igo nintzen lehenengo aldian, sorpresa atsegin batekin topatu nintzen! Plaza Vasca deituriko txoko bat aurkitzen zen bertan!!! Etxetik 11.000 kilometroetara aurkitzen nintzen urte erdi pasatzeko eta nire sustraiak gogoratzen zidan lekua topatu nuen!!! Zoragarria benetan! Klasekide askoek ikusita zuten txoko hau baina etzekiten zer esanahi zuen ikurriñak, Gernikako zuhaitzaren alabak eta zazpi probintziek! Nire herriko historia eta egoera zenbat aldiz azalduko ote nien ordutik ... Zerbait ikasi zutelakoan nago eta orain, mendi horretara igotzen diren bakoitzean nitaz gogoratzen omen dira .... Eskerrik asko esatea bakarrik geratzen zait!!!

1. geltokia: Santiago de Txile

Santiago, Txileko hiriburua da eta Hego Ameriketako bostgarren hiribururik handiena. Pedro de Valdivia konkistatzaileak izendatu zuen 1541eko otsailaren 12an.

Txilek 15.116.435 biztanle ditu guztira eta Santiagok 6.061.185. Beraz, ia populazio guztiaren erdia herrialdeko hiriburuan bizi da. Horretaz gain, Txile herrialdearen zentroan kokatzen da Santiago. Izan ere, Aricatik (iparraldeen kokatzen den hiria) 2.051 kilometroetara aurkitzen da eta Punta Arenasetik (hegoaldeen aurkitzen den hiria) 3.141 kilometroetara.

Santiago 36 auzo edo komunaz (hango hizkeran) dago osatua. Ezberdintasunak nagusi dira auzo batetik bestera. Ekialdea (Andeetatik gertuago) aberatsen bizitokia dugu. Bertan eskola eta unibertsitaterik ospetsuenak, merkatal guneak, finantza guneak, eraikin altuak, etabar aurkitzen dira.

Zentroa eta mendebaldea batez ere, xumeen bizitokia dugu. Aberastasunaren arabera dago sailkatua hiriburua eta aipatzekoa da, mendebaldean bizi direnek ez dutela kontakturik ekialdean bizi direnekin. Klase mailak oso zehaztuta daude Txileko gizartean eta euren arteko nahasketarik ez da ematen. Ezinezkoa egiten zaie eta onartua dute!

Santiago asko hazi da azken urteotan eta eraikin altuak nonahi ikusten badira ere, paisaia berde eta naturaz josiak bisitatzeko aukerak paregabeak dira. Santiago bisitatzeko lehenengo aukera "cerro"ak edo mendiak ikustea da. Bertatik hiri osoa ikusten da. Hona nire gomendioa;

1) Cerro San Cristobal

Santiago erdialdean kokatzen den mendia dugu. 880 metroko altura, goian 22 metro neurtzen duen amabirjina aurkitzen da, hots, Inmaculada Concepcion birjina.

Mendi honetatik Santiagoren bista panoramiko zoragarria dugu. Iñoiz bukatzen ez den hiria. Bertara igotzeko hainbat aukera daude. Alde batetik, funikularra (Brasil auzoko Pio Nono kalean hartzen dena). Bestaldetik, teleferikoa (Pedro de Valdivia etorbidetik). Horretaz gain, autoz edota oinez ere igo daiteke.

Mendi honek parke funtzioa du eta bertan picnic egiteko aukera dago. Igandetan familia asko igotzen dira oinez edo bizikletaz eta egun zoragarria igarotzen dute. Igerilekuak daude, japoniar lorategi bat, zooa, eta naturan praktikatzeko hainbat ekintza egiteko aukera.

2) Cerro Santa Lucia

Cerro izena duen arren, parke bat bezela definitu dezakegu. Hiriburuko etorbide nagusiaren aldamenean kokatzen da. Zuhaitzez, loreez, plazatxoez, iturriez, ... osatuta dago. Bertan, garai bateko fortifikazioak, harresia, kañoiak etabar daude. Kolonizazio garaikoak, hain zuzen ere.

Mutriku-Zumaia arteko itsaslabarrak

Hona hemen, bideo eta audio bat nire herriko itsaslabarren inguruari buruz informazioa eskainiaz. Bideoak audioaren mezua iragartzen du, eta audioak beraz, kostalde honen balioaz informatzen gaitu. Espero dut, egun hauetako berri txarrak ez zikintzea altxor hau ...



txotxxxx!!!!

Irratiko irakasgaian, TILA taldeak eginiko istorio txiki baten muntaia duzue ondoko hau.

La otra historia de la independencia by Julian Isaias Rodriguez

"La otra historia de la independencia" izeneko hitzaldi interesgarrira joateko aukera izan nuen hilaren 20an Leioako Zientzien fakultateko paraninfoan. Hizlaria, Julian Isaias Rodriguez (Venezuelako  enbaxadorea Espainian) izan zen. Abokatua ikasketez, orain Venezuelako enbaxadorea da Madrilen eta baita idazlea eta poeta ere.

Hitzaldiaren muina Hegoameriketako hainbat herrialdeen independentziaren historia azaltzea izan zen. Izan ere, herrialde askok independentziaren 200.urteurrena ospatzen dute aurten. Esaterako, Txilek, Argentinak eta Venezuelak.

"La historia de los paises siempre la escriben los vencedores" esanez ekin zion hitzaldiari. Irabazleek herriaren duintasuna, baloreak eta kultura ezkutatzen dutela salatu zuen. Horrela, konkistatzaileen garaipena beti da jarraikorra eta iraunkorra.

Venezuelako independentziaren aldeko lehen manifestua 1810eko apirilaren 19an izan zen. Kolonizadoreek aurrerapena ekarriko zutela aitortu zuten baina herri indigenen kultura, baloreak, klima, basoak, etabar suntsitu zituzten. Hauek aldiz, erresistentzia ezarri zuten baina hori Historiatik ezabatua izan da.

Kolonizadoreen bidai hasiera honetan, esklabutasuna jarri zuten eta horretaz gain, Europatik ekarritako gaixotasunez bete ziren herritarrak. Sistema feudala ezarri zen herrialde hauetan baina bien bitartean, aztekak, maiak eta inkak euren aurrerapenetak jarraitzen zuten. Kolektiboan bizi ziren eta naturarekiko armonian. Filosofia hau ordea Europarrek ekarritako sistema kapitalistaren aurka zijoan bete-betean. Horrela, duela 200 urte iraultzari ekin zioten. Europagatik independentzia lortu zuten baina europear erara. Rodriguezek hau salatzen zuen bereziki. Izan ere, independentzia lortzearen arrazoia ez zen izan industrian aurreratzeko edo esklabotasuna kentzeko. Independentzia honen irabazleak ez ziren indigenak, beltzak edo mestizoak izan, baizik eta goi klaseko pertsonak. Askatzaileak izan ziren irabazle nagusiak eta hauek Europan haziak ziren. Hori dela eta, independentziak ez zuen lortu herritar gehiengoaren eskubideak hobetzea. Beti bezela, eliteak irabazi eta herritarrek ez zuten aurrerakuntzarik izan. Euren kulturak ez zuen aukerarik izan eta orain garai hartako egoera aldatzeko benetako unea iritsi zaiela aipatu zuen Venezuelako enbaxadoreak.

Ama Lurrari so egitearen garrantzia goraipatu zuen hitzaldiaren amaieran Rodriguezek. Indigenak lurrari kasu eginez bizi ziren garai batetan. Naturaren arimari jarraitzen zieten eta gaur egungo irtenbide bakarra garai hartako ohiturak eta baloreak berreskuratzea dela esan zuen. "La revolución americana lo que defiende es la Tierra".

Blogen analisiaren inguruko ondorioak

Aztertu ditudan 5 blogak (A partir de los 50, Sobre ruedas, La ciudad viva: Bidasoa, El jukebox eta ¡Vive Coaching!), Diario Vasco egunkariko web orrialdean agertzen diren blogak dira. Horrenbestez, hainbat ezaugarri berdinak dituzte, hots, ziberegunkariaren protokoloari jarraituz osatutakoak.

Esaterako, blog guztiek dute lotura egunkariak dituen gainerako blog guztietara; 51 blogetara zehazki. Horretaz gain, guztiek dute iruzkinak idazteko aukera. Blog bakoitzak iruzkin kopuru ezberdinak ditu, jakina, hori ere bakoitzak dituen irakurle kopuruaren arabera aldatzen dena (nahiz eta informazio hau ez den eskaintzen). Komunean duten beste ezaugarri bat postaren helbidea da. Salbuespenak badaude baina berez, inork ez du posta helbide bat idazteko. Horregatik, kontaktuan jartzeko aukera bakarra (iruzkinak kenduta noski), egunkariaren helbidera idaztea da.

Azkenik, guztiek elkarbanatzen duten ezaugarria harpidetzaren sistema da. Blog guztiek eskaintzen dute RSS eta Atom-erako harpidetza, hain zuzen ere.

Ezaugarri komun horiez gain, blog bakoitzak bere edukiak eskaintzen ditu eta horiek kudeatzeko sistema ere ezberdina da. Hau da, blogek formatu berdina izan arren (titulua, data, ordua) blogari bakoitzak bere edukiei adierazpen grafikoak eransten dizkio, tag-etak, bideoak, etabar. Euren profila azaltzeko aukera ere badute (“A partir de los 50” bakarrik egiten duena). Elementu hauek blogariaren esku daudenak dira, hots, bloga aberasteko balio dituzten ezaugarriak dira. Izan ere, argazkiek, bideoek, ikus-entzunezko elementuek orohar, balio gehigarri ematen die eta irakurleak handitzen ditu. Batez ere, multimediazko gizarte honetan. Horrela, bideoz jositako blog bat ezagutu dut, Ander Vilariñoren “Sobre ruedas”. Noski, 1 Formulako lasterketak espektakulu hutsak dira eta zer hobeto bideo batez ikusteko! Beste blog batzuk aldiz, apenas dituzte argazkirik eta bideorik., “El jukebox” eta “¡Vive Coaching!”-ek esaterako. Horrek ez du esanahi bloga txarra edo pobrea denik, baina beharbada astunagoa egiten da dena testua dela ikustean.

Bestalde, blogak ez dira bakarrik pertsona bakar batek idatziak. Batzuk pertsona bakar batek idazten dutenak dira “Sobre ruedas” eta “A partir de los 50” kasu. Baina beste asko kolektiboak dira eta horrek blogaren gaiaren aniztasuna eta ikuspuntu ezberdinak eskaintzea ahalbidetzen du, oso aberasgarria zalantzarik gabe. “¡Vive Coaching!” esaterako blog kolektibo bat da eta bertan filosofo, psikologo eta coaching zale ezberdinek idazten dute eta horrela irakurleak gustuko pertsonari aholkuak jarraitzeko aukera du. Jakintsu hauek gainera euren publizitatea egiteko bide bezala ere erabiltzen dute bloga, izan ere, askoek euren web orrialdearen izena jartzen dute gaian jorratzeko.

Blogek beraz, abantaila asko eskaintzen dituzte. Alde batetik, edozeinek bere iritzia edo ezagutzak plazaratzeko aukera paregabea eskaintzen du eta bestetik, edonoren blogean iruzkina emateko aukera uzten du, horrela pertsona ezberdinen arteko iritzi eta informazio trukaketa ahalbidetuz. Aztertu ditudan blog hauek gainera arrakasta nahikoa dute, izan ere, iruzkin asko jasotzen dituzte. Horrek beharbada informazioa berritzean du gakoa. Izan ere, “A partir de los 50”k esaterako, egunero berritzen du bloga. Gainerakoek egunero ez baina nahiko erregularki, nahiz eta kasu batzuetan salto handi samarrak egon..Kazetari profesionalez gain, kaleko pertsona normal batek izan lezake kazetari eta hori oso interesgarria da. Informazio eta gaien segmentazioa lortzen da blogen bidez eta horrela bakoitza bere gustuko gaian espezializatzen da eta irakurleak ere badaki nora jo behar duen.

Bukatzeko, blog bat hedabide baten barnean izatearen abantaila ere bilatu dudala uste dut. Izan ere, irakurle hasiberriek beharbada ez dakite nora joan euren interesak asetuko lituzkeen blog bat bilatzera. Horregatik, hedabide honetan hain aukera zabala ikusita errazago aurkituko dute gustuko blog edo blogak. Horrek gainera hedabideari ere prestigioa ematen dio.

Lagun arteko uretan murgildurik

Urriaren 8an jo zuten Reservoir Piraña taldekoek lehen kontzertua Zumaiako Itzurun tabernan. Lehena eta azkena, izan ere kontzertu bakarra emateko sortua den taldea dugu hau. Helburu bakarrarekin elkartutako lagun talde baten ekimena dugu. Jon Fernandez abeslariaren hitzetan: "talde honen sorrera puntuala izan da. Kontzertu bat eskaintzeko aitzakian elkartu garen lagun koadrila bat gara. Reservoir Piraña kontzertu bakarreko talde bat da. Ongi pasatzeko talde bat, musika eginez gozatzekoa eta horixe egin genuen pasadan ostiralean".

Kontzertu akustikoa eskaini zuten han bildutako lagun jendeari. Ikusleak pozik agertu ziren taldeak eskainitako abestiekin. Giro polita nabarmendu zen Itzurungo atmosferan. Taldeak abesti bertsionatuak jo zituen. Horien artean, Stealer Wheel-en "Stuck in the middle with you" (Reservoir Dogs filmean agertzen den abestia, hortik taldearen izena), Señor NO-ren "Otro lugar", Nacy Sinatraren "These boots are made for walking", Kuraiaren "Ni ere", etabar.

Inprobisazioarentzako tartetxoa izan zuten. Blues doinuak jo zituzten eta ikusleen parte hartzea sustatu zuten "nik gona motza nayo" esaldia esanez eskatuz.

Reservoir Piraña 5 pertsonek osatu zuten;  Beñat Fernandez (gitarra), Luis Garcia (baxua), Iñaki Galarraga (bateria), Iñaki Urreizti (tronpeta) eta Jon Fernandez (ahotsa eta gitarra).

Garai batetan, taldekide hauetako batzuek Paukoiat izeneko musika talde bat izan zuten . Bertako partaideak Beñat Fernandez, Luis Garcia eta Iñigo Erkiaga abeslaria ziren. Azken hau taularatu egin zen eta euren abesti bat eskaini zuten sorpresa gisa. "Patxi Crazy" jo zuten eta ikusleek garai bateko taldearen esentziaz gozatzeko aukera izan zuten. Ea berriro elkartu eta abesti sorta berriak eskaintzen dizkiguten!!! Hori lortu bitartean, hona hemen "Patxi Crazy" abestu zuteneko momentua. Gozatu!!!

Ziberegunkarien interaktibitatearen inguruko analisiaren ondorioak

Egungo gizarte multimedia eta zibernetikoan, egunkariak irakurtzeko ohiturak aldatu edo berritu behinik behin, egin dira. Egunkari beraiek paperezko edizioa izan arren, interneteko edizioa, hots, digitala izatera pasa dira. Horretaz gain, egunkari askoek edizio digitala soilik argitaratzen dute. Begira nolako aldaketa! Honek noski, kontsumitzaileen ohiturak aldatu egin ditu eta orain, irakurlea ez da irakurle soila. Izan ere, albisteak bidali ditzake zibermediora, argitaratuta dauden albisteei iruzkina egin, foroetan euren iritzi plazaratu, etabar luze bat.

Ziberegunkari gehienak garai “moderno” hauetara oso ongi egokitu dira eta era guztietako aukerak eskaintzen dizkie kontsumitzaileei. Hala eta guztiz ere, ezberdintasun batzuek badaude. Analisi honetarako aukeratu ditudan zibermedioak 3 tirada eta hedadura ezberdinetakoak dira. Lehenengoa herri mailakoa da, Zumaiako Baleike herri aldizkariaren web orrialdea. Bigarrena, El Pais egunkariaren edizio digitala eta azkenik, Txileko tirada handiena duen egunkariaren interneteko helbidea, hots, El Mercurio egunkaria (interneteko helbiderako emol deitzen dena).

Ondorioztatu dudan ezaugarririk esanguratsuena da El Mercurio egunkariak ez duela interaktibitaterako urrats handiegirik egin. Baleike hedabide lokalak eta El Pais egunkariak aldiz, herritarren parte-hartzeari garrantzi handia ematen die. Baleike esaterako, Zumaiako herriarentzat eginiko hedabidea dugu eta hortaz, herritarren parte hartzea ezinbestekotzat jotzen dute. Lehendabiziko lana bertan erregistratzea da eta behin hori eginda, irakurle berak bidali ditzake albisteak, beste berri batzuei iruzkinak egin, bozkatu, inkestetan iritzia eman, etabar. Albisteak gorde eta elkarbanatzeko aukera ere eskaintzen dute eta sare sozialetan aurkitu dezakegu.

El Pais egunkariak ezaugarri bertsuak eskaintzen ditu. Hau da, Baleikeren zerbitzuez gain, beste batzuek ere bai. Blogak esaterako, biek eskaintzen duten zerbitzu aipagarria da. Izan ere, blog asko dituzte erregistratuta bi komunikabideek (erabiltzaileena nahiz kazetariena). Bien arteko ezberdintasun nagusiena El Paisek beharbada herritarren parte hartze zabalagoa eskaintzen duela da. Baleike bezala, irakurleek albisteak idatzi, iruzkindu, bozkatu etabar egin ditzake. El Paisek horretaz gain, argazkiak bidaltzeko aukera eskaintzen du. Beste zerbitzu interesgarri bat ere martxan du; notiziak emailera bidaltzeko aukera. Horrela, kontsumitzaileak web orrialdea kontsultatu beharrean, momentuan emailera edo mugikorrera jasotzen ditu eguneko berri interesgarrienak.

El Mercurio egunkariak aldiz, ez du interaktibitatearen aldeko apustu nabarmenik egin. Erabiltzaileen parte hartzea badago baina oso era sinbolikoan esan daiteke. Izan ere, kontsumitzaileek ez dute albiste bat bidaltzeko aukerarik, ezta hedabideak berak argitaratutako notiziei iruzkin bat egiteko edota bozkatzeko. Albistea bidaltzeko aukerarik ere ez da eskaintzen baina bai aldiz gordetzeko eta elkarbanatzeko. Herritarren bideoek eta argazkiek ere ez dute aukerarik argitaratuak izateko.

Blogen eta foroen sistemak arrakastu du, baina horretaz gain gauza gutxi gehiago egin ditzake erabiltzaileak. Sare sozialetan agertzen da komunikabidea.

Egia esan, erabat harritu nau egoera honek. Gure herrian eta Espainiar estatuan komunikabide guztiek lantzen duten zerbait da interaktibitatearen zeresana. Behar beharrezkotzat jotzen den zerbait da zibermedioek web 2.0 sistema aurrera ateratzea. Hots, herritarrei euren ahotsa plazaratzeko gaitasuna erraztea eta zabaltzea. Txileko hedabide honek ez du askorik landu egia esan, eta gizartearen beharrei asetzeko unea iritsiko zaie laster. Gizarte anglosajoeik orohar, ez dute oraindik interaktibitateari garrantzi askorik eman, horretan atzeratuak daude eta Txileko egunkari honek sistema anglosajoiari men egiten jarraitzen badio, ziberkazetaritzan atzeratuak geratuko dira. Gauzak aldatzeko unean daude eta ea herritarren ahotsa zabaltzeko aldeko apustu  nabarmena egiteko gai diren.

200 urte independentzia lortu zenetik

Irailaren 18an eta 19an, Txile ospakizunetan murgildurik egon zen. 200 urte igaro ziren espainolengatik independentzia lortu zutenetik. Ekitaldi asko egin ziren egun horietan eta herritarrek biziki ospatu zuten. Abuztuaren hasieratik meatzean lurperaturik dauden 33 gizonak ere ez zituzten ahaztu festa nazional honetan.

bidaiez bidai

Blog honetan, masterreko iruzkin eta lanez gain, bidaietaz hitz egiteko aukera izango dut. Lehenengo geltokia Txile izango da. 6 hilabetez bizi izan naiz "gutxi" entzundako herrialde magiko honetan. Benetan zoragarria! Iparraldetik hegoalderaino, berotik hotzera igaro daiteke saltu batetan. Horrek paisaia ezberdinak eta ikusgarriak sortzen ditu. Baita, ohitura eta kultura ezberdinak ere. Aniztasuna nagusi da herrialde "ezezagun" honetan.

ni neu

Aupa guztioi!!! Izaskun dut izena eta nire blogak iradokitzen duen bezela, kostalde

tik nator, Zumaiatik hain justu. 25 urte ditut eta kazetaritzako eta ikus-entzunezko ikasketak eginak ditut. Azken 6 hilabeteak Txilen igaro ditut ikasketak amaitzen. Bizitzako esperientzia izan da!!! Lurrikara eta guzti gainera...Kostaldeko neska tipiko xamarra naiz; berritsua eta saltxera samarra. Orain, masterra egin bitartean, Ermuan biziko naiz izeba, osaba eta lengusina txikiekin. Faltan botako dut Txilen bezela nire herriko kresal usain gozo hori...