La otra historia de la independencia by Julian Isaias Rodriguez

"La otra historia de la independencia" izeneko hitzaldi interesgarrira joateko aukera izan nuen hilaren 20an Leioako Zientzien fakultateko paraninfoan. Hizlaria, Julian Isaias Rodriguez (Venezuelako  enbaxadorea Espainian) izan zen. Abokatua ikasketez, orain Venezuelako enbaxadorea da Madrilen eta baita idazlea eta poeta ere.

Hitzaldiaren muina Hegoameriketako hainbat herrialdeen independentziaren historia azaltzea izan zen. Izan ere, herrialde askok independentziaren 200.urteurrena ospatzen dute aurten. Esaterako, Txilek, Argentinak eta Venezuelak.

"La historia de los paises siempre la escriben los vencedores" esanez ekin zion hitzaldiari. Irabazleek herriaren duintasuna, baloreak eta kultura ezkutatzen dutela salatu zuen. Horrela, konkistatzaileen garaipena beti da jarraikorra eta iraunkorra.

Venezuelako independentziaren aldeko lehen manifestua 1810eko apirilaren 19an izan zen. Kolonizadoreek aurrerapena ekarriko zutela aitortu zuten baina herri indigenen kultura, baloreak, klima, basoak, etabar suntsitu zituzten. Hauek aldiz, erresistentzia ezarri zuten baina hori Historiatik ezabatua izan da.

Kolonizadoreen bidai hasiera honetan, esklabutasuna jarri zuten eta horretaz gain, Europatik ekarritako gaixotasunez bete ziren herritarrak. Sistema feudala ezarri zen herrialde hauetan baina bien bitartean, aztekak, maiak eta inkak euren aurrerapenetak jarraitzen zuten. Kolektiboan bizi ziren eta naturarekiko armonian. Filosofia hau ordea Europarrek ekarritako sistema kapitalistaren aurka zijoan bete-betean. Horrela, duela 200 urte iraultzari ekin zioten. Europagatik independentzia lortu zuten baina europear erara. Rodriguezek hau salatzen zuen bereziki. Izan ere, independentzia lortzearen arrazoia ez zen izan industrian aurreratzeko edo esklabotasuna kentzeko. Independentzia honen irabazleak ez ziren indigenak, beltzak edo mestizoak izan, baizik eta goi klaseko pertsonak. Askatzaileak izan ziren irabazle nagusiak eta hauek Europan haziak ziren. Hori dela eta, independentziak ez zuen lortu herritar gehiengoaren eskubideak hobetzea. Beti bezela, eliteak irabazi eta herritarrek ez zuten aurrerakuntzarik izan. Euren kulturak ez zuen aukerarik izan eta orain garai hartako egoera aldatzeko benetako unea iritsi zaiela aipatu zuen Venezuelako enbaxadoreak.

Ama Lurrari so egitearen garrantzia goraipatu zuen hitzaldiaren amaieran Rodriguezek. Indigenak lurrari kasu eginez bizi ziren garai batetan. Naturaren arimari jarraitzen zieten eta gaur egungo irtenbide bakarra garai hartako ohiturak eta baloreak berreskuratzea dela esan zuen. "La revolución americana lo que defiende es la Tierra".

Blogen analisiaren inguruko ondorioak

Aztertu ditudan 5 blogak (A partir de los 50, Sobre ruedas, La ciudad viva: Bidasoa, El jukebox eta ¡Vive Coaching!), Diario Vasco egunkariko web orrialdean agertzen diren blogak dira. Horrenbestez, hainbat ezaugarri berdinak dituzte, hots, ziberegunkariaren protokoloari jarraituz osatutakoak.

Esaterako, blog guztiek dute lotura egunkariak dituen gainerako blog guztietara; 51 blogetara zehazki. Horretaz gain, guztiek dute iruzkinak idazteko aukera. Blog bakoitzak iruzkin kopuru ezberdinak ditu, jakina, hori ere bakoitzak dituen irakurle kopuruaren arabera aldatzen dena (nahiz eta informazio hau ez den eskaintzen). Komunean duten beste ezaugarri bat postaren helbidea da. Salbuespenak badaude baina berez, inork ez du posta helbide bat idazteko. Horregatik, kontaktuan jartzeko aukera bakarra (iruzkinak kenduta noski), egunkariaren helbidera idaztea da.

Azkenik, guztiek elkarbanatzen duten ezaugarria harpidetzaren sistema da. Blog guztiek eskaintzen dute RSS eta Atom-erako harpidetza, hain zuzen ere.

Ezaugarri komun horiez gain, blog bakoitzak bere edukiak eskaintzen ditu eta horiek kudeatzeko sistema ere ezberdina da. Hau da, blogek formatu berdina izan arren (titulua, data, ordua) blogari bakoitzak bere edukiei adierazpen grafikoak eransten dizkio, tag-etak, bideoak, etabar. Euren profila azaltzeko aukera ere badute (“A partir de los 50” bakarrik egiten duena). Elementu hauek blogariaren esku daudenak dira, hots, bloga aberasteko balio dituzten ezaugarriak dira. Izan ere, argazkiek, bideoek, ikus-entzunezko elementuek orohar, balio gehigarri ematen die eta irakurleak handitzen ditu. Batez ere, multimediazko gizarte honetan. Horrela, bideoz jositako blog bat ezagutu dut, Ander Vilariñoren “Sobre ruedas”. Noski, 1 Formulako lasterketak espektakulu hutsak dira eta zer hobeto bideo batez ikusteko! Beste blog batzuk aldiz, apenas dituzte argazkirik eta bideorik., “El jukebox” eta “¡Vive Coaching!”-ek esaterako. Horrek ez du esanahi bloga txarra edo pobrea denik, baina beharbada astunagoa egiten da dena testua dela ikustean.

Bestalde, blogak ez dira bakarrik pertsona bakar batek idatziak. Batzuk pertsona bakar batek idazten dutenak dira “Sobre ruedas” eta “A partir de los 50” kasu. Baina beste asko kolektiboak dira eta horrek blogaren gaiaren aniztasuna eta ikuspuntu ezberdinak eskaintzea ahalbidetzen du, oso aberasgarria zalantzarik gabe. “¡Vive Coaching!” esaterako blog kolektibo bat da eta bertan filosofo, psikologo eta coaching zale ezberdinek idazten dute eta horrela irakurleak gustuko pertsonari aholkuak jarraitzeko aukera du. Jakintsu hauek gainera euren publizitatea egiteko bide bezala ere erabiltzen dute bloga, izan ere, askoek euren web orrialdearen izena jartzen dute gaian jorratzeko.

Blogek beraz, abantaila asko eskaintzen dituzte. Alde batetik, edozeinek bere iritzia edo ezagutzak plazaratzeko aukera paregabea eskaintzen du eta bestetik, edonoren blogean iruzkina emateko aukera uzten du, horrela pertsona ezberdinen arteko iritzi eta informazio trukaketa ahalbidetuz. Aztertu ditudan blog hauek gainera arrakasta nahikoa dute, izan ere, iruzkin asko jasotzen dituzte. Horrek beharbada informazioa berritzean du gakoa. Izan ere, “A partir de los 50”k esaterako, egunero berritzen du bloga. Gainerakoek egunero ez baina nahiko erregularki, nahiz eta kasu batzuetan salto handi samarrak egon..Kazetari profesionalez gain, kaleko pertsona normal batek izan lezake kazetari eta hori oso interesgarria da. Informazio eta gaien segmentazioa lortzen da blogen bidez eta horrela bakoitza bere gustuko gaian espezializatzen da eta irakurleak ere badaki nora jo behar duen.

Bukatzeko, blog bat hedabide baten barnean izatearen abantaila ere bilatu dudala uste dut. Izan ere, irakurle hasiberriek beharbada ez dakite nora joan euren interesak asetuko lituzkeen blog bat bilatzera. Horregatik, hedabide honetan hain aukera zabala ikusita errazago aurkituko dute gustuko blog edo blogak. Horrek gainera hedabideari ere prestigioa ematen dio.

Lagun arteko uretan murgildurik

Urriaren 8an jo zuten Reservoir Piraña taldekoek lehen kontzertua Zumaiako Itzurun tabernan. Lehena eta azkena, izan ere kontzertu bakarra emateko sortua den taldea dugu hau. Helburu bakarrarekin elkartutako lagun talde baten ekimena dugu. Jon Fernandez abeslariaren hitzetan: "talde honen sorrera puntuala izan da. Kontzertu bat eskaintzeko aitzakian elkartu garen lagun koadrila bat gara. Reservoir Piraña kontzertu bakarreko talde bat da. Ongi pasatzeko talde bat, musika eginez gozatzekoa eta horixe egin genuen pasadan ostiralean".

Kontzertu akustikoa eskaini zuten han bildutako lagun jendeari. Ikusleak pozik agertu ziren taldeak eskainitako abestiekin. Giro polita nabarmendu zen Itzurungo atmosferan. Taldeak abesti bertsionatuak jo zituen. Horien artean, Stealer Wheel-en "Stuck in the middle with you" (Reservoir Dogs filmean agertzen den abestia, hortik taldearen izena), Señor NO-ren "Otro lugar", Nacy Sinatraren "These boots are made for walking", Kuraiaren "Ni ere", etabar.

Inprobisazioarentzako tartetxoa izan zuten. Blues doinuak jo zituzten eta ikusleen parte hartzea sustatu zuten "nik gona motza nayo" esaldia esanez eskatuz.

Reservoir Piraña 5 pertsonek osatu zuten;  Beñat Fernandez (gitarra), Luis Garcia (baxua), Iñaki Galarraga (bateria), Iñaki Urreizti (tronpeta) eta Jon Fernandez (ahotsa eta gitarra).

Garai batetan, taldekide hauetako batzuek Paukoiat izeneko musika talde bat izan zuten . Bertako partaideak Beñat Fernandez, Luis Garcia eta Iñigo Erkiaga abeslaria ziren. Azken hau taularatu egin zen eta euren abesti bat eskaini zuten sorpresa gisa. "Patxi Crazy" jo zuten eta ikusleek garai bateko taldearen esentziaz gozatzeko aukera izan zuten. Ea berriro elkartu eta abesti sorta berriak eskaintzen dizkiguten!!! Hori lortu bitartean, hona hemen "Patxi Crazy" abestu zuteneko momentua. Gozatu!!!

Ziberegunkarien interaktibitatearen inguruko analisiaren ondorioak

Egungo gizarte multimedia eta zibernetikoan, egunkariak irakurtzeko ohiturak aldatu edo berritu behinik behin, egin dira. Egunkari beraiek paperezko edizioa izan arren, interneteko edizioa, hots, digitala izatera pasa dira. Horretaz gain, egunkari askoek edizio digitala soilik argitaratzen dute. Begira nolako aldaketa! Honek noski, kontsumitzaileen ohiturak aldatu egin ditu eta orain, irakurlea ez da irakurle soila. Izan ere, albisteak bidali ditzake zibermediora, argitaratuta dauden albisteei iruzkina egin, foroetan euren iritzi plazaratu, etabar luze bat.

Ziberegunkari gehienak garai “moderno” hauetara oso ongi egokitu dira eta era guztietako aukerak eskaintzen dizkie kontsumitzaileei. Hala eta guztiz ere, ezberdintasun batzuek badaude. Analisi honetarako aukeratu ditudan zibermedioak 3 tirada eta hedadura ezberdinetakoak dira. Lehenengoa herri mailakoa da, Zumaiako Baleike herri aldizkariaren web orrialdea. Bigarrena, El Pais egunkariaren edizio digitala eta azkenik, Txileko tirada handiena duen egunkariaren interneteko helbidea, hots, El Mercurio egunkaria (interneteko helbiderako emol deitzen dena).

Ondorioztatu dudan ezaugarririk esanguratsuena da El Mercurio egunkariak ez duela interaktibitaterako urrats handiegirik egin. Baleike hedabide lokalak eta El Pais egunkariak aldiz, herritarren parte-hartzeari garrantzi handia ematen die. Baleike esaterako, Zumaiako herriarentzat eginiko hedabidea dugu eta hortaz, herritarren parte hartzea ezinbestekotzat jotzen dute. Lehendabiziko lana bertan erregistratzea da eta behin hori eginda, irakurle berak bidali ditzake albisteak, beste berri batzuei iruzkinak egin, bozkatu, inkestetan iritzia eman, etabar. Albisteak gorde eta elkarbanatzeko aukera ere eskaintzen dute eta sare sozialetan aurkitu dezakegu.

El Pais egunkariak ezaugarri bertsuak eskaintzen ditu. Hau da, Baleikeren zerbitzuez gain, beste batzuek ere bai. Blogak esaterako, biek eskaintzen duten zerbitzu aipagarria da. Izan ere, blog asko dituzte erregistratuta bi komunikabideek (erabiltzaileena nahiz kazetariena). Bien arteko ezberdintasun nagusiena El Paisek beharbada herritarren parte hartze zabalagoa eskaintzen duela da. Baleike bezala, irakurleek albisteak idatzi, iruzkindu, bozkatu etabar egin ditzake. El Paisek horretaz gain, argazkiak bidaltzeko aukera eskaintzen du. Beste zerbitzu interesgarri bat ere martxan du; notiziak emailera bidaltzeko aukera. Horrela, kontsumitzaileak web orrialdea kontsultatu beharrean, momentuan emailera edo mugikorrera jasotzen ditu eguneko berri interesgarrienak.

El Mercurio egunkariak aldiz, ez du interaktibitatearen aldeko apustu nabarmenik egin. Erabiltzaileen parte hartzea badago baina oso era sinbolikoan esan daiteke. Izan ere, kontsumitzaileek ez dute albiste bat bidaltzeko aukerarik, ezta hedabideak berak argitaratutako notiziei iruzkin bat egiteko edota bozkatzeko. Albistea bidaltzeko aukerarik ere ez da eskaintzen baina bai aldiz gordetzeko eta elkarbanatzeko. Herritarren bideoek eta argazkiek ere ez dute aukerarik argitaratuak izateko.

Blogen eta foroen sistemak arrakastu du, baina horretaz gain gauza gutxi gehiago egin ditzake erabiltzaileak. Sare sozialetan agertzen da komunikabidea.

Egia esan, erabat harritu nau egoera honek. Gure herrian eta Espainiar estatuan komunikabide guztiek lantzen duten zerbait da interaktibitatearen zeresana. Behar beharrezkotzat jotzen den zerbait da zibermedioek web 2.0 sistema aurrera ateratzea. Hots, herritarrei euren ahotsa plazaratzeko gaitasuna erraztea eta zabaltzea. Txileko hedabide honek ez du askorik landu egia esan, eta gizartearen beharrei asetzeko unea iritsiko zaie laster. Gizarte anglosajoeik orohar, ez dute oraindik interaktibitateari garrantzi askorik eman, horretan atzeratuak daude eta Txileko egunkari honek sistema anglosajoiari men egiten jarraitzen badio, ziberkazetaritzan atzeratuak geratuko dira. Gauzak aldatzeko unean daude eta ea herritarren ahotsa zabaltzeko aldeko apustu  nabarmena egiteko gai diren.

200 urte independentzia lortu zenetik

Irailaren 18an eta 19an, Txile ospakizunetan murgildurik egon zen. 200 urte igaro ziren espainolengatik independentzia lortu zutenetik. Ekitaldi asko egin ziren egun horietan eta herritarrek biziki ospatu zuten. Abuztuaren hasieratik meatzean lurperaturik dauden 33 gizonak ere ez zituzten ahaztu festa nazional honetan.

bidaiez bidai

Blog honetan, masterreko iruzkin eta lanez gain, bidaietaz hitz egiteko aukera izango dut. Lehenengo geltokia Txile izango da. 6 hilabetez bizi izan naiz "gutxi" entzundako herrialde magiko honetan. Benetan zoragarria! Iparraldetik hegoalderaino, berotik hotzera igaro daiteke saltu batetan. Horrek paisaia ezberdinak eta ikusgarriak sortzen ditu. Baita, ohitura eta kultura ezberdinak ere. Aniztasuna nagusi da herrialde "ezezagun" honetan.

ni neu

Aupa guztioi!!! Izaskun dut izena eta nire blogak iradokitzen duen bezela, kostalde

tik nator, Zumaiatik hain justu. 25 urte ditut eta kazetaritzako eta ikus-entzunezko ikasketak eginak ditut. Azken 6 hilabeteak Txilen igaro ditut ikasketak amaitzen. Bizitzako esperientzia izan da!!! Lurrikara eta guzti gainera...Kostaldeko neska tipiko xamarra naiz; berritsua eta saltxera samarra. Orain, masterra egin bitartean, Ermuan biziko naiz izeba, osaba eta lengusina txikiekin. Faltan botako dut Txilen bezela nire herriko kresal usain gozo hori...